Blog-a egiten hasi ginenean, 15 sarrera exijitzen ziguten egitea eta hau da 15.na. Horregatik, azken hau irakasgaiko irakasleari zuzenduta dago zehazki, blog honekin izan ditudan arazoak eta abenturak kontatzeko asmotan.
Hasteko, esatea blog honetan sarrerak sartzen nahiko gustora sentitu naizela, nahi izan dudan moduan espresatu ahal nintzelako. Beste alde batetik, exijitzen ziren 30 puntuetako gehiengoak, zailagoak egin zaizkit eta buruko min bat baino gehiago eman didate; horregatik, batzuetan beste alternatiba batzuk bilatu izan behar nituen. Adibidez, Odeotik musika jarri beharrean, goear.com orrialdea aukeratu dut horretarako.
Baina orokorrean, uste dut blog ona eta osoa egin dudala eta espero dut zu iritzi berdinekoa izatea.
Gaurkoan, nire lagun-taldeko baten laburmetraia erakusteko idazten dizuet. Ez dauka blog honetako gaiarekin zerikusirik baina bai teknologia berriekin, nik neuk igo behar izan baitut bideoa youtubera, eta bide batez nire lagunari publizitatea egiten diot.
Bere lenengo laburmetraia da, hala ere nahiko dexenta da eta espero dot niri bezain beste gustatzea.
Azken egunotan albisteak ikusi edo irratia entzun baduzue, izango duzue Andoni eta Matesen berri. Hauek Aita eta semea dira eta familia monoparental bat osatzen dute. Albiste honek berriro ireki du mota honetako familien edota familia "desberdinen" efikaziarekiko eztabaida.
Andoni eta Amets orain dela 7 urte ezagutu zuren Ukraniako orfanatu batean; mutikoak 7 urte besterik ez zituen eta bien arteko harremana nahiko ongi hasi zen. Errenteriara bueltan, Amtesek Euskara apenas bi hilabetetan ikasi zuen eta gaur egun oso pozik bizi da orain bere aita denarekin. Andonirentzako Ametsen galderarik gogorrena, guraso nola dirne gai euren seme-alabak kalean uzteko zan, momentu horretan ezin izan zuen erantzun. Momentu gogorrak pasatu izan dituzte biek baina alkarren ulermena eta konprensioak aurrera jarraitzeko indarra eman die.
Gainera, Andoniren homosexualitateak "ezberdinago" egiten du familia mota hau. Baina hemen dugu adibide argi eta garbi bat nola familia desberdinak pozik bizi izan daitezkeen elakrrekin eta nola ama bako ume bat beste ume baten moduan normalitate guztiarekin has daitekeen.
Azken egunotan albiste hau telebsitan entzuna izango zenuten: Bartzelonako "Club Vasconia"-n hamaika neskak jokatzen dute profesional moduan zesta-puntaka. Hauei, afizio moduan daukaten beste hainbeste gehitu behar zaie.
Ideia, Generalitat-ek plazaratu zuen, kirolean bai praktikan zein zuzendaritzan genero berdintasuna egon daiten. Hortik aurrera, talde mixtoak egiten hasi ziren kataluniako talde hartan eta gaur egunerarte, euren artean, bai mutil zein nesken aurka, partiduak jokatu eta konpetizioak egiten dituzte.
Harrigarria da, Katalunia moduko herrialde batean izatea eta ez hemen, Euskal Herrian, hemengo kirol tradizionala baita. Hala ere, iniziatiba han hartu delako plazaratu da albistea baina club-eko zuzendari den, Carlos Pedragosak, argi du Euskal Herrian ere hainbat eta hainbat emakume egongo direla kirol honetara jokatzen dutenak.
Hona hemen berdintasunerako beste pausu bat. Atsegina da gainera honelako neskekin aurkitzea, zer esanak aparte, haiei gustatzen zaien kirolarekin gozatzen baitute.
Oraingoan ere ez dizuet blog honi buruznko gai batetaz hitzegingo, baina bai gaur egunean oso garrantzitsua den eta egunero entzuten dugun gai batetaz: aldaketa klimatiko.
Hemen gehiago idatzi beharrean, Gizarte Hezkuntzako Fisika eta Kimika hautazkorako nire kide den Eider Villalbak eta nik egin dugun power point-a erakutsiko dizuet.
Zinegoak, Gay, Lesbo eta Transexualen (GLT) gaiak ukitzen duten pelikulak aurkezteko filme festibala dugu. Aurton, egiten den 6. urtea da baina orain arteko garrantzitsuenetakoa, GLT tematika ukitzen duen euskarazko lehengo filma aurkeztu baita, Ander.
Filme hau, Roberto Castón-ek zuzenduta dago eta aldi berean, pelikularen egilea, Zinegoak festibalaren zuzendaria dugu ere. Baserritar baten istorioa da Ander, bere harridurarako, bere baserrian lanean hasten den Peruko etorkin batetaz maitemintzen da. Zeanurin grabatu izan da eta Berlinalerako hainbat saritarako hautagaitza lortu du.
Aurkeztu den beste film interesgarri bat, Otto; or, up with deade people, Bruce LaBruce-na. Ottoren istoria kontatzen digu, bapatean autopista baten agertzen den zombie homosexual bat. Ez daki zergatik baina ez da gai gizakiaren okela jateko eta horregatik, bizi ahal izateko, beste edozeren okelaz alimentazten da (batez ere, kalean aurkitzen dituen animalia hilenekaz). Bapatean, underground zine zuzendari lesbiana bat ezagutzen du, Medea. Hau, "Up with die people" izeneko manifestu porno-politiko bat grabatzen ari da; bertan, protagonista bizidunen aurka iraultzatzen da zombien ejerzito bat erreklutatuz. Medeak Otto bere protagonista nagusi moduan hartzen du.
Pelikula ikusteko aukera izan nuen Zinegoak-eko festibalean. Bruce LaBrucek bere estiloa aplikatzen dio filme guztiari, eta gizartearen aurkako kritika soziala atzematen da, batez ere Medearen filmeko irudiak agertzen direnean. Medea, Bruce LaBrucen pertsonan erreflexatuta dagoela esango nuke eta zuzendariak, pertsonaia honen ahotik eta ekintzetatik bere kritika partikularra transmititzen digula. Pelikula orokorrean, oso ona iruditu zait, hasiera batean apur bat astuna egin arren. Aurrera joan ala, keinu dibertigarri eta oso egokiak agertzen dira eta pelikulak ematen dituen birak, hau ulertzeko erraztasunak ematen dizkigu.
Amaitzeko, youtuben aurkitutako bi bideo; lehenengoa Zinegoak zer den azaltzen diguna eta bigarrena Bruce LaBruce-en pelikula berriaren trailer-a:
Gaurkoan bigarren sarrera bat jartzea erabaki dut. Slideshare web orrian power point desberdinak begiratzen egon eta gero, emakumearen gaia jorratzen duen honako hau jartzea erabaki dut. Nire interesa sortu duena, batez ere gizon batek egina izatea da eta gainera irudi eta pare bat esaldirekin gaia oso ondo azaltzen duela. Espero dut zueri ere niri beste gustatzea.
Egilea, slideshare orrian JRCordeiroPPS moduan arpidetuta dagoen gizon bat da. Power point formatuan jaitsi nahi ezkero, honen goiko izenburuan klikatzeaz nahikoa da; musikarekin irudiak ikusteak pena merezi dau.
Izenburua irakurtzeaz batera, zuetako gehienek jakingo duzue zertaz ari naizen hizketan, asko eta asko han harpidetuak egongo bait zarete.
Facebook, argazki biltegi eta gizarte sareak dituen web orri bat dugu, Mark Zuckerberg-ek sortua. Hasiera batean Harvard-eko ikasleentzako baino ez zen sortu, egileak bertan ikasten baitzuen eta izena, lehenengo urtean ematen zien argazki liburutik (facebook) dator. Hortik aurrera orrialdea EE.BB., Kanadan eta Britainia Handian zabaldu zen. Azkenik, arrakasta ikusita, facebook-a alemanez, frantsesez eta gazteleraz atera zuten; gaur egun, gaztelerazko bertsioan, Euskeraz ere erabil dezakegu bakoitzak bere facebook-a.
ESKEINTZEN DITUEN ZERBITZUAK
Lagunak
Aspaldi kontaktua galdutako lagunekin aurkitzeko modu bat da edota oraingo lagunekin argazkiak pasatzeko etakomentatzeko.
Taldeak eta orriak
Facebook guztitik interes amankomunak duten jendea batzeko modu bat da. Hauetan gaiarekin zerikusia duten argazki, bideo eta komentarioak jar daitzeke. Taldeetan, eztabaida taldeak ere sortzen dira eta bakoitzak bere arauak ditu.
Horma
Bakoitzak horma bat du eta agregatuta dituen lagunek bertan idaz dezakete. Argazkiak eta bideoak ere jar daitzeke, bakoitzak bere horman zein besteenan.
Argazkiak
Facebook-en arabera:
5 mila milioi argazki daude.
160 Terabyte biltegian.
Facebookek berak ezaba dezake egokiak ez direla uste duen argazkiak.
Datu esanguratsu moduan, esatea facebook Iran, Birmania eta Butan-en debekatuta dagoela.
Guzti hau irakurri eta gero, argi dago facebook tresna oso eraginkorra dela argazkiak biltzeko eta baita lagunekin eta ezagunekin kontaktuan hartzeko. Aparte, entretenigarria egiten da orrialde honek zer esakeintzen duen arakatzea.
Nik ere nire kontua dut orrialdean, norbaitek agregatu nahi banau blog honen gaiaz zein beste gai askotaz hitzegiteko, esate besterik ez du.
Denbora da ez dudala blog honetan ezer idatzi, beste zeregin batzutan ibili bait naiz. Gaur ez dut inolako albisterik ezta iritzi pertsonalik emango. Labur-labur, Basilio Sánchez-en poema bat jarriko dizuet, espero gustokoa izatea.
LA MUJER QUE CAMINA -BASILIO SANCHEZ-
La mujer que camina delante de su sombra. Aquella a quien precede la luz como las aves a las celebraciones del solsticio.
La que nada ha guardado para sí salvo su juventud y la piedra engarzada de las lágrimas.
Aquella que ha extendido su pelo sobre el árbol que florece en otoño, la que es dócil a las insinuaciones de sus hojas.
La mujer cuyas manos son las manos de un niño.
La que es visible ahora en el silencio, la que ofrece sus ojos al animal oscuro que mira mansamente.
La que ha estado conmigo en el principio, la mujer que ha trazado la forma de las cosas con el agua que oculta.
Blog hau, izenburuan ikus dezakezuen moduan, sexu bereizketaren arloan zentratuko da; bai emakume eta gizonen arteko desberdintasunean eta berdintasun nahian zein heterosexual eta homosexualen artekoan. Albiste eta kritika pertsonal batzuen bidez jorratuko ditugu gai hauek.
Blog-a egiten hasi ginenean, 15 sarrera exijitzen ziguten egitea eta hau da 15.na. Horregatik, azken hau irakasgaiko irakasleari zuzenduta dago zehazki, blog honekin izan ditudan arazoak eta abenturak kontatzeko asmotan.
